Tarihçe
Tasarım
1971'de Otosan’ın Genel Müdürü olan ve Vehbi Koç’un damadı Erdoğan Gönül, Otosan yönetimini ikna ederek, seri üretime geçilmesi onayını aldı. STC-16 üst gelir seviyesindeki kullanıcıları ve uluslararası rallilerde Anadol markasına prestij sağlamayı hedeflemişti. Belçika’daki Kraliyet Sanat Akademisi (Royal Fine Arts Academy) mezunu olan Eralp Noyan’ın başında olduğu bir ekip tarafından çizilen STC-16, o yıllar gözde spor araba modelleri olan Datsun 240Z, Saab Sonett, Aston Martin, Ginetta & Marcos modellerinden esintiler taşımaktadır. Ancak STC-16 bu modellerden çok ayrı bir hava ve karakter taşır. Eralp Noyan, aracın iç ve dış tasarım karakteristiğini II. Dünya Savaşı’nın en gelişmiş uçağı olan “Supermarine Spitfire”dan esinlenerek çizdiği ifade edilmektedir.
STC-16 üretim bandına A4 kodu ile konmuş, kısaltılmış ve modifiye edilmiş Anadol şasi ve süspansiyon sistemi ile 1600cc’lik FordMexico motoru kullanılmıştır. Şanjman olarak ise yüksek performanslı İngiliz Ford Cortina ve Capri modellerinin şanjmanları kullanıldı. STC-16’nın ön konsol ve gösterge tabloları, o yılların gözde İtalyan ve İngiliz spor arabalarından hiçbir farkı yoktu. Kilometre ve devir saati dışında, o dönemin yeni detaylarından sıfırlanabilen mesafe göstergesi, Lucas ampermetre, Smiths yağ, benzin ve hararet göstergeleri konulmuştu. 11 ay süren proje geliştirme safhası sonunda, test sürüşleri için ilk olarak 3 adet STC-16 prototipi hazırlandı. Test alanları olarak Cengiz Topel havaalanı ile E-5 karayolunun İstanbul-Adapazarı bölümü seçildi. STC-16’nın ilk çarpışma testleri de bu dönemde yapıldı.
Daha sonra STC-16, test sürüşleri için Otosan Üretim Müdürü Nihat Atasagun tarafından İngiltere’ye M.I.R.A pistine götürüldü. STC-16 İngiltere’deki deneme sürüşlerinde ve görüldüğü otoban ve caddelerde, bir İngiliz markasının yeni spor modeli sanılarak büyük ilgiyle karşılandı ve dikkat çekti. Taşıdığı “320-E” test plakası nedeniyle birçok yerde durdurularak bu yeni model hakkında bilgi istendi. Bu testler sırasında pek çok İngiliz pilot tarafından denendi, performans, sürüş ve sürüş emniyeti açısından öneriler alındı ve bu öneriler doğrultusunda değişiklikler yapıldı ve sonunda Nisan 1973’te ilk STC-16 üretim bandından inerek show-room'lardaki yerini aldı.
Satış ve sonrası
STC-16 isminin “Sport Turkish Car 1600”ün kısaltması olduğu gibi, bu açılımın aynı zamanda “Sport Touring Coupé 1600” anlamında olduğu da ifade edilmektedir. Gençler ise bu açılımı “Süper Türk Canavarı 1600” olarak benimsemişlerdir.
Ne yazık ki, STC-16 üretimi 1973’teki küresel petrol krizinin yol açtığı ekonomik kriz nedeniyle uzun sürmedi. Benzin fiyatlarındaki aşırı artış ve bir petrol türevi olan fibre-glass maliyetlerindeki artışlar STC-16’nın üretim maliyetlerinin aşırı yükselmesine neden olduğu gibi, bu maliyetlerde yapılacak üretim sonrası satışların sadece yüksek gelir grubuna hitab etmesi ve aracın benzin tüketiminin yüksek olması bu arkadan itişli spor modelin üretim ömrünün çok kısa olmasına neden oldu. O yıllarda, diğer Anadol modellerinin 50.000-55.000 TL olmasına karşılık STC-16 fiyatları 70.000 TL’nin üzerinde idi. Bu nedenle STC-16 müşterileri sadece ralli pilotları, spor araba meraklıları olarak kaldı.
Ancak, STC-16 o dönemin gençleri arasında haklı bir üne kavuştu. Geliştirilmiş ve modifiye edilmiş versiyonları Türkiye ve Dünya rallilerinde birçok yarışa girdi ve kazandı. Ralli için geliştirilen modellerde ağır şasi yerine daha hafif şasi ve 140 HP gücünde modifiye motorlar kullanılmıştır. En bilinen STC-16 pilotları olarak; Renç Koçibey, Demir Bükey,Romolo Marcopoli, İskender Aruoba,Cihat Gürkan, Ali Furgaç, Şevki Gökerman, Serdar Bostancı, Murat Okçuoğlu, Cüneyd Işıngör, Mehmet Becce, Hızır Gürel, Derya Karaköseve Osman Arabacı’yı sayabiliriz.
Teknik Veriler
Genel bilgiler
- Model: A4
- Şasi: Tam, Çelik
- Kupa: Monoblok Fiberglas
- Renk: Ford Signal Yellow (Akzo Skala: FEU1022-KL)"Alanya Sarısı"
- Kapı Sayısı:3
- Güç aktarımı: Arkadan İtişli
Karoser ve boyutlar
- Boyutlar:
- Uzunluk: 3980 mm
- Genişlik: 1640 mm
- Yükseklik: 1280 mm
- Dingil aralığı: 228 cm
- İz Açıklığı
- Ön: 1320 mm
- Arka: 1280 mm
- Yerden yükseklik: 162 mm
- Ağırlık: 920 kg (boş)
- Ağırlık Dağılımı:
- Ön: %55
- Arka: %45
- Benzin Deposu: 39 litre
- Direksiyon: Rack & Pinion, tur sayısı 3.34
- Dönüş Çapı: 9 m
Motor bilgileri]
- Motor yeri: Ön aks ortasında
- Motor yerleşimi: Uzunlamasina
- Motor yapısı: Döküm demir, Ford Kent
- Silindir sayısı: Sıralı 4
- Silindir hacmi/per: 399,75 cc
- Subap sayısı: 8
- Soğutma: Su
- Hacim: 1599 cc
- Sıkıştırma oranı: 9:1
- Yakıt sistemi: GPD Karbüratör
- Motor gücü: 68 PS/DIN 5200 RPM de (50 Kw)
- Maksimum tork: 2600 devirde 116.0 Nm (11.8 kgm)
- Maksimum devir: Dakikada 5700
- Spesifik tork: 72,55 Nm/litre
Şanzıman
- Vites sayısı: 4 ileri 1 geri senkromeçli
- Vites oranları:
- 1. Vites 2.972:1
- 2. Vites 2.010:1
- 3. Vites 1,397:1
- 4. Vites 1,000:1
- Geri Vites 3,324:1
Genel performans
- Azami Hız: 174 km/saat (165/80-13 3.77:1 aks oranı ve 6000 devir/dakika ile)
- 0–100 km/saat hızlanma: 15-17 saniye
- Güç ağırlık oranı: 72.83 bhp/ton
- Top Gear Ratio: 1.00
- Final Drive Ratio: 4.13
Yürüyen aksam
- Ön: Bağımsız çift salıncaklı, teleskopik amortisör, helezon yay, 232 mm çaplı dolu disk frenler
- Arka: Düz akisli, teleskopik amortisör, yaprak yay, kampana frenler
- Lastikler: 165/80-13
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder