Bir koleksiyonerin ya da toplayıcının ulaşabileceği en
karanlık ve korkutucu seviyelerden biridir.Benim fikrime göre koleksiyon
yapmanın bir saplantı ve hastalık boyutuna gelmiş olma durumudur.Bu tip
insanlar ellerine geçen hiç bir şeyi atamaz veya veremezler.Bunun en büyük
sebebi de ellerindeki o gereksiz nesnenin bir gün işe yarayacağı ya da değer
kazanacağı fikrine kapılmış olmasıdır.Böyle bireylerin evlerini görmek
istemezsiniz.Oldukça karman çorman bir halde oturulacak bir yer bile
bulunamayacak durumdadır.
Şöyle söyliyeyim, ben de ufak çapta bir
koleksiyoner olarak istifçiliğe meyilli biri olduğumu farkettim.Bazı gereksiz
şeyleri atmak konusunda oldukça zorlanıyorum (boş parfüm şişeleri ıvırzıvır kutuları
vs).Ama bazen kendime gelmem gerektiğini söylüyorum ve mantıklı düşünerek
elimden bazı objeleri çıkarmaya çalışıyorum.Önceden dediğim gibi
koleksiyonerlik bir kaç gruba yönelmekle kontrol altında tutulmalıdır.
Burada da istifçiliğin Vikipedi'deki tanımını paylaştım sizlerle:
İstifçilik
sendromu
İstifçilik sendromu 2
şekilde değerlendirilmektedir
bir tanesi ileri derece psikolojik davranış bozukluğu olarak her şeyi
birikterme hastalığı olan Dispozofobi olarak
tanımlanılmaktadır.
bunun yanı sıra psikolojik bir davranış bozukluğu olmayan çeşitli,
ürünlerin seri bir şekilde koleksiyon yapmak gibi sayılabilen
bir bakıma ticari koleksiyonluk değeri olmamasına rağmen zamanla oluşan bir
koleksiyon piyasası oluşabileceği için biriktirme düşüncesiyle ortaya çıkan
koleksiyon oluşturma durumudur. tabi bu beklenti kişinin beklentisinin ne
düzeyde olduğu ile ilgilidir.
(Vikipedi'den Alıntıdır)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder